Κλείνουμε τον υπολογιστή… το κλιματιστικό, τα φώτα, ελέγχουμε αν κλείσαμε καλά τις μπαλκονόπορτες… χμ.. ήμαστε έτοιμοι να φύγουμε για άλλες πολιτείες!
Διπλοκλειδώνουμε την πόρτα, κατεβάζουμε τα ρολά και οι διακοπές αρχίζουν…
Κάθε Αύγουστο το ίδιο συναίσθημα… λες και τελείωσε μια σχολική χρονιά… τέρμα τα ωράρια, το γράψιμο, τα τηλέφωνα…
Κι όμως τη χαρά των διακοπών κάτι τη χαλάει… «…είναι και η πίκρα που πονά για ότι τελειώνει…»
Για μας κλείνει ένας ακόμη κύκλος. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται, το διάστημα των διακοπών, για όλους εμάς που μήνες τώρα «ταλαιπωρούμαστε» στο κυνήγι της είδησης, είναι οξυγόνο.
Είναι αποτοξίνωση, από τα ίδια πρόσωπα, από τις ίδιες παραστάσεις…
Για δεκαπέντε μέρες, θα ζήσουμε το μικροαστικό μας όνειρο υπό τη σκιά μιας πολύχρωμης ομπρέλας σε μια ερημική παραλία…. Και δεν θα υπάρχει δικαιολογία για να μην πούμε στη σύντροφό μας πόσο την αγαπάμε… Μαρία σ' αγαπώ….
Με το φραπέ στο χέρι, το τσιγάρο στο στόμα και ένα βιβλίο να μας κρατά συντροφιά και να μας ταξιδεύει σε τόπους, που αν θέλει ο Ύψιστος θα επισκεφθούμε την επόμενη χρονιά…
Μόνο που κάθε χρόνο μένουμε στα ίδια μέρη, κάνοντας τα ίδια συγκεκριμένα όνειρα…
Κι όταν τελειώσουν οι διακοπές μας, με το καλό να ξανανταμώσουμε, γεμάτοι ενέργεια. Κι όταν τελειώσουν οι διακοπές μας θα μείνουν μόνο φωτογραφίες να μας τις θυμίζουν, καθώς θα χάνονται από το μυαλό μας οι αναμνήσεις τους, όπως το μαύρισμα του καλοκαιριού…
Κι όσο θα σβήνουν οι αναμνήσεις τόσο περισσότερο θα τις νοσταλγούμε κι ας είναι σαν τις περσινές ή σαν τις επόμενες που
θα 'ρθουν…
Ας περάσουμε καλά… όπως τα καλοκαίρια των μαθητικών μας χρόνων, που το μόνο «άγχος» μας ήταν… αν θα τα καταφέρουμε στην επόμενη τάξη….
Κυριακή 8 Αυγούστου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου