Οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης (Νέας Τάξης) δεν σκέφτονται! Σκέφτεται η Μπίλντεμπεργκ!!!

Του Γαβριήλ Θ. Λαμψίδη
lampsidis@gmail.com
Το πολιτικό σύστημα ήταν μοιραίο να αποτύχει, αφού επανέκαμψε με τα ίδιους πρωταγωνιστές, μετά την αυτοχρεοκοπία των Απριλιανών. Και μόνο το γεγονός ότι εκείνοι οι πολιτικοί «έβγαλαν» από τη μέση τον «Ένα άντρα», Αλέκο Παναγούλη και  στέρησαν από τον Ελληνικό λαό  (δικτατορικά / φασιστικά),  το δικαίωμά του να γνωρίσει το περιεχόμενο του «Φακέλου της Κυπριακής Προδοσίας», αποδεικνύει ότι δεν υπήρξε καμιά …αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Άλλωστε, αυτό πληρώσαμε…


Με αληθινή δημοκρατία, που σημαίνει, με συνετούς και συμμορφωμένους πολιτικούς, όχι μόνο δεν θα φθάναμε στο σημερινό κατάντημα, αλλά θα είχαμε αξιοποιήσει όλα τα πλεονεκτήματα που διαθέταμε έναντι των γειτόνων μας και θα είχαμε τεθεί επικεφαλής, ως χώρα μηχανοδηγός προόδου και ελπίδας, στη Χερσόνησο του Αίμου, ευρύτερα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, στην καθ’ ημάς Ανατολή, στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο. Με άλλα λόγια, θα είχαμε κατακτήσει και μάλιστα χωρίς πόλεμο, μεγάλο μέρος από αυτά που μας είχαν αναγνωριστεί με τη Συνθήκη των Σεβρών! 

Μετρείστε, αν έχετε το κουράγιο, μια τέτοια ώρα ανυπέρβλητων δικών σας δυσκολιών, την αναισθησία των πολιτικών, ακόμη και σήμερα που σχοινοβατούμε χωρίς δίχτυ προστασίας, με τους λογής – λογής διαβόλους να έχουν μαζευτεί από κάτω, για να γλεντήσουν την πτώση μας. Συνεχίζουν να πολιτεύονται με τα τερτίπια του παρελθόντος και ως κωμικοί που δεν βγάζουν καθόλου γέλιο, καμώνονται ότι ασχολούνται με τη βελτίωση της κατάστασης της οικονομίας, κατηγορώντας ο ένας τον άλλο για ανικανότητα. Κατηγορία τραγικά αληθινή!

Το χειρότερο παράδειγμα το δίνει ο Αντώνης Σαμαράς, από τον οποίο οι Έλληνες ανέμεναν να φέρει το καινούργιο στην Πολιτική. Ενήλικος είναι και νοήμων. Γνωρίζει ότι το Κόμμα του, όχι μόνο δεν σταμάτησε την κατρακύλα της οικονομίας, αλλά χειροτέρεψε τα πράγματα κι’ έφθασε στο σημείο να ρίξει (αυτή είναι η αλήθεια) λευκή πετσέτα και να αποσυρθεί! Γνωρίζει και μαζί του όλοι μας, ότι η αποτυχία της Ν.Δ., κατέστησε υποχρεωτική την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Και παρ’ όλα αυτά πολιτεύεται κοντόφθαλμα και γίνεται επικίνδυνος για το από εδώ και μετά κρίσιμο χρονικό διάστημα.

Ο πρωθυπουργός,  Γεώργιος Παπανδρέου, κάνει πως  δεν ξέρει ότι όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τα όριά του και για να το γράψω αλλιώς, γνωρίζουν ότι ούτε την Πολιτική ξέρει καλά, ούτε την Οικονομία, ούτε τη Διπλωματία. Υπάρχει και κάτι πολύ πιο σοβαρό που, ενδεχομένως, αγνοεί: ότι είναι πρωθυπουργός σε μια χώρα, στην οποία, όπως την κατάντησαν ο ίδιος και οι άλλοι, ουδείς Έλληνας θέλει να βρεθεί στη θέση του! Παρ’ όλα αυτά, δείχνει να του αρέσει (ο Θεός γνωρίζει για ποιους λόγους) αυτή η θέση. Και την κρατά και κάνει ό,τι του κατέβει και πότε τα φτιάχνει με τους Τούρκους, πότε με τους Εβραίους, ενώ είναι γνωστόν ότι δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που του ζητούν οι Αμερικανοί ….φίλοι των εχθρών μας!

Οι καιροί δεν είναι μόνον «ου μενετοί». Οι περιστάσεις είναι απερίγραπτα δύσκολες, με τους δανειστές μας να επιδιώκουν να μας γονατίσουν έως το έδαφος. Αν σήμερα, τώρα, μια ώρα με καταργημένα όλως διόλου τα περιθώρια ελιγμών ή άλλων χειρισμών, ο Παπανδρέου και οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν ότι είναι περισσότερο από υποχρεωτική η συνεργασία τους, υπό ένα οικουμενικό σχήμα, πέστε μου εσείς, τι φταίει και δεν καταλαβαίνουν; Μήπως, λέω, σκέφτεται για λογαριασμό τους η Μπίλντεμπεργκ;