Μήνυμα για την επέτειο του ΟΧΙ

Μέσα στο διάβα της μακραίωνης ιστορίας του τούτος ο τόπος φαίνεται ότι το 'χει στη μοίρα του να βρίσκεται μόνιμα στο προσκήνιο. Από την εποχή των Περσικών Πολέμων μέχρι την εποποιΐα στα αλβανικά βουνά μόνιμα ηχεί στα αυτιά του διαχρονικού Έλληνα κείμενο παντοτινό, εμπνευσμένο από τη βαθιά πίστη του λαού μας στο υψηλό αγαθό της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας. Ο Θούριος εμπνευσμένος από τον πολεμικό παιάνα, που πρωτοακούστηκε από τους γενναίους Σαλαμινομάχους το 480 π. Χ., ξανατραγουδήθηκε για ακόμη μια φορά από τους ήρωες του σύγχρονου ελληνισμού:"Ω παίδες Ελλήνων ίτε, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έθη, θήκας τε προγόνων. Νυν υπέρ πάντων ο αγών".


Τιμούμε άλλη μια φορά τη γιορτή της εθνικής Σημαίας μας και την 70ή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Τη Σημαία μας στη σημερινή της μορφή καθιέρωσε η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου με τα δύο της χρώματα. Πατρίδα και Σημαία ήταν και είναι ένα αξεχώριστο δίπτυχο. Αυτό το δίπτυχο στάθηκε και ο εμπνευστής της εποποιΐας του 1940. Στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940 οι Έλληνες είπαν το ΟΧΙ στο παράλογο ιταλικό τελεσίγραφο που ζητούσε την ελεύθερη διάβαση των ιταλικών στρατευμάτων από την Ελλάδα. Ήταν μια γνήσια ελληνική απάντηση όμοια με το "Μολών Λαβέ" των 300 γενναίων του Λεωνίδα, όμοια με το "Ελευθερία ή Θάνατος" των παλικαριών του 1821. Ήταν το ΟΧΙ της ελεύθερης ψυχής προς την τυραννία και τη βία. Ήταν το ΟΧΙ της λεβεντιάς προς την ατιμία. Ήταν το ΟΧΙ της δικαιοσύνης προς την αδικία. Η μικρή Ελλάδα στάθηκε κυματοθραύστης στην προέλαση ισχυρότερων επίδοξων τυράννων τότε και λίγο αργότερα με την Εθνική Αντίστασή της εναντίον των Γερμανών κατακτητών της.

Σήμερα 70 χρόνια μετά, μπορούμε άραγε να αντικρίσουμε με το κεφάλι ψηλά τις σκιές των πατέρων μας; Μπορούμε να θεωρήσουμε χωρίς τύψεις τον απολογισμό της ιστορίας των χρόνων αυτών; Στους πολιτικούς μας αγώνες δεν διστάσαμε να διακυβεύουμε εθνικά συμφέροντα προς όφελος κομματικών συμφερόντων. Στα κοινωνικά μας πράγματα αφήσαμε τη σημαία της κοινωνικής δικαιοσύνης να φύγει από τα χέρια μας και επιτρέψαμε σε ανάξια χέρια να την εκμεταλλεύονται και όχι να την υψώνουν. Ανεχθήκαμε να βλέπουμε γύρω μας την πείνα και τη δυστυχία και συγχρόνως ανεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα την άμετρη σπατάλη και πολυτέλεια. Αφήσαμε το λαό μας να γίνει έρμαιο ψευδών και αντιεπιστημονικών θεωριών. Υπήρξαμε παρηγορητές των αδικουμένων και όχι συμπαραστάτες τους στην απόκρουση της αδικίας.

Είναι χρέος μας όμως να εμπνευσθούμε απ' ότι και οι πατέρες μας ενεπνεύσθησαν: από την πίστη στο μέλλον της φυλής, από το χρέος της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνεργατικότητας, από τη θέληση για αθόρυβη εργασία μακριά από πομφόλυγες. Να προχωρήσουμε ενθυμούμενοι τα βαθυστόχαστα λόγια του Αδ. Κοραή: "Εις εκείνην την πολιτείαν μόνην ευρίσκονται οι χρηστοί και φιλοπάτριδες πολίτες, όπου οι πόροι της ζωής είναι αναλόγως μερισμένοι εις όλα τα μέρη της πολιτείας, ουδέ συσσωρεύουν ολίγοι τινές εις εαυτούς τον πλούτον και την δύναμιν... Όπου η ανάλογος αύτη μοιρασία δεν είναι, η πολιτεία αρωστεί και ιατρείαν να ελπίζη δεν έχει".

Απευθυνόμενος στους νέους μας, θα ήθελα να μην έχω παρά μόνο λόγια χαρούμενα να σας πω. Λυπούμαι που δεν συμβαίνει αυτό και λυπούμαι, γιατί νιώθω πως αίτιοι γι' αυτό είμαστε εμείς, οι μεγαλύτεροί σας. Όμως, τα λυπηρά αυτά δεν πρέπει να σας απογοητεύσουν. Απεναντίας η ομολογία ενοχής πρέπει να σας δώσει ενδυνάμωση και αισιοδοξία.Δυναμωθείτε λοιπόν εσείς, ελληνικά νιάτα, όχι από το παράδειγμά μας, μα από τις ελλείψεις μας. Όχι από αυτά τα ελάχιστα που κάναμε, αλλά από τα μεγάλα και πολλά που σας περιμένουν. Θεωρήστε το τιμή και καύχημά σας κι εξαιρετική εύνοια της μοίρας ότι καλείσθε να κατορθώσετε ότι οι αδύναμοί μας ώμοι δεν μπόρεσαν να βαστάξουν. Στην προσπάθειά σας αυτή εμπνευστείτε από τα λόγια ενός μεγάλου πολιτικού, του John Kennedy: "Ας μη ρωτάμε, φίλοι μου, τι μπορεί να μας προσφέρει η πατρίδα μας. Ας μας απασχολεί πάντα η σκέψη τι μπορούμε να της προσφέρουμε εμείς".

Αλεκάκης Παναγιώτης
Προϊστάμενος Γραφείου Δ/θμιας Εκπ/σης Πιερίας