Ο π. Σάββας ενώπιον ενός πυκνού ακροατηρίου και σε ατμόσφαιρα κατάνυξης ανέπτυξε με απλότητα και γλαφυρότητα το πολύ ενδιαφέρον αυτό θέμα και μεταξύ άλλων είπε και τα εξής:
Θα κάνουμε απόψε μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το μεγάλο αυτό θέμα. Το σαράκι της ψυχής μας είναι ο φθόνος, η ζήλια. Ο φθόνος του ανθρώπου θανάτωσε τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο φθόνος ήταν η αιτία 
της πρώτης ανθρωποκτονίας επί της γης. Ο Ιωάννης ο 
Χρυσόστομος λέει, ότι αυτό που μας χωρίζει πιο πολύ, που διασπά την ενότητά μας, είναι ο φθόνος. Αυτός υπάρχει και μεταξύ των 
αδελφών. Ο φθόνος επίσης παρακινεί τους ανθρώπους εναντίον άλλων ανθρώπων. Θα δούμε όμως τελικά ότι αυτός που φθονείται ευλογείται. Ο φθόνος είναι χειρότερος και από τη φιλαργυρία. Αλλά τι είναι φθόνος; Είναι μια τρέλα, ένας παραλογισμός. Αυτός που φθονεί χαίρεται με τη λύπη των άλλων. Και λυπάται με τις επιτυχίες τους. Ο φθόνος οδηγεί
στον ίδιο το φόνο. Εισηγητής του φθόνου στους ανθρώπους είναι ο διάβολος. Αυτός που απομακρύνθηκε από την αιώνια δόξα του κοντά στο Θεό. Όταν όμως ο άνθρωπος είναι κοντά στο Θεό, βλάπτεται τελικά ο φθονερός. Οι ψυχές των φθονερών βλάπτονται πρώτα. Η έχθρα μέσα τους δε σταματά ποτέ. Κι αυτό τους βασανίζει διαρκώς. Ο φθόνος είναι η χειρότερη, η καθολική 
κακία. Ξεκινά από την παιδική ηλικία και δεν εξαλείφεται εύκολα Ο φθονερός θεωρεί τις δυστυχίες των άλλων δικές του ευτυχίες και ο φθόνος επηρεάζει τις ψυχές των ανθρώπων αλλά και το σώμα τους. Όλοι οι μεγάλοι πατέρες μιλούν για την καταστροφική επίδραση του φθόνου στη ζωή του ανθρώπου. Και δυστυχώς διεισδύει σ’ όλους ακόμα και στους λειτουργούς της πίστης μας. Ο φθόνος αφαιρεί από τον άνθρωπο την εσωτερική του ειρήνη. Έτσι ο άνθρωπος αναστατώνεται, τρομάζει και τελικά μαραζώνει. Είναι αρρώστια που κατατρώγει την ψυχή και τη σάρκα του φθονερού ανθρώπου. Είναι πάθος, που όποιος το έχει ντρέπεται να το ομολογήσει. Και φθονεί περισσότερο τους κοντινούς του, τους αδελφούς του και τους φίλους του παρά αυτούς που είναι μακρύτερά του. Αναπαύεται μόνο όταν δει αυτόν που ζηλεύει, να πέφτει, να συντρίβεται από κάποια δυστυχία. Και τότε γίνεται δήθεν συμπονετικός. Θαυμάζει τον πλούτο, όταν αυτός χαθεί και την ομορφιά, όταν αυτή καταστραφεί.
Όμως ο φθονερός αδικώντας τον άλλο επιβουλεύεται τον ίδιο τον εαυτό του. Όταν καταριέται τον άλλο, η κατάρα επιστρέφει στον ίδιο. Είναι τελικά ο φθόνος ένα από τα αμαρτήματα που στερούν από τον άνθρωπο την αιώνια ζωή. Το φάρμακο που θεραπεύει τον φθόνο είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Ο φθόνος πηγάζει από την κενοδοξία, την επίδειξη, την οίηση- τη μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας- και τη χαλαρότητα της ψυχής, που οδηγεί στα πάθη, την ασωτία την αρπαγή, την κακία.
Ποιοι όμως κινδυνεύουν περισσότερο; Κινδυνεύουν οι φιλόδοξοι, οι μικρόψυχοι και οι ανικανοποίητοι.
Ας έρθουμε τώρα στα χαρακτηριστικά του φθόνου. Ο Μ. Βασίλειος λέει: Είναι φανεροί, το μάτι τους δεν λάμπει, είναι κατηφείς, δε βρίσκουν κάτι καλό σε κανένα, δε βλέπουν τα καλά των άλλων παρά μόνο τα άσχημά τους. Ψάχνουν το λάθος για να ικανοποιηθούν. Διαστρεβλώνουν τα πάντα με στόχο τη μείωση των άλλων. Από το φθόνο γεννιούνται άλλα αμαρτήματα. Ο φθόνος οδηγεί στο μίσος, στην καταλαλιά-δηλ. το κουτσομπολιό- την κατάκριση, τη χαιρεκακία, στην κατάθλιψη και τελικά στον ίδιο το φόνο. Όμως όσο φθονούμεθα από τους ανθρώπους τόσο ευλογούμαστε από τον Θεό! Ποιο είναι το αντίδοτο? Το φάρμακο για την ζήλεια? Η Α γ ά π η. Μόνο με την αγάπη μπορούμε να θεραπευθούμε. Στο τέλος ακολούθησε διαλογική συζήτηση με τον π.Σάββα ο οποίος έλυσε κάθε απορία των ακροατών.
Η Επόμενη και τελευταία ομιλία για το 2010 της Σχολής Γονέων ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ θα γίνει την επόμενη Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου με ομιλητές τον δάσκαλο και Θεολόγο κ.Δημήτρη Νατσιό και τον ομότιμο καθηγητή του Α.Π.Θ. κ.Χρήστο Τσολάκη με θέμα «Τα νέα Σχολικά βιβλία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου