Σε μια περίοδο που εντείνεται η σφαγή των εναπομείναντων εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων, όπως προστάζουν τα εγχώρια και διεθνή όργανα της πλουτοκρατίας ( ΔΝΤ, Ε.Ε, Ε.Κ.Τ, ΣΕΒ κ.α) εντείνεται και η άθλια προπαγάνδα, στρεβλών ειδήσεων και παραπληροφόρησης των καναλιών του Αλαφούζου, Κουρή, Μπόμπολα, Βαρδινογιάννη που είναι μεγαλομέτοχοι καναλιών όπως ο (Σκαϊ, ΑΝΤ1, MEGA, ALPHA, ALTER, STAR) και παράλληλα συνθέτουν την οικονομική ολιγαρχία της χώρας μας, την τάξη των αστών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σύσσωμη κατασυκοφάντηση από τον αστικό τύπο και διαφόρων τηλεοπτικών εκπομπών από εντεταλμένους δημοσιολόγους τύπου Μανδραβέλη (ΣΚΑΙ) για τον ηρωικό αγώνα των ναυτεργατών στο λιμάνι του Πειραιά και την ανταπόκριση αλληλεγγύης που είχε από φοιτητές, εργαζόμενους της ξηράς και κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου. Συμβολή σε αυτή τη κατεύθυνση είχαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.
Τι είναι αυτό όμως που ενόχλησε την αστική τάξη της χώρας μας και τους διάφορους βαστάζους της ; Γιατί επιτέθηκαν με μένος στους απεργούς ναυτεργάτες, στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ ;
Η μονόπλευρη ενημέρωση των αστικών ΜΜΕ από ελάχιστα εως καθόλου δεν ανέφεραν γιατί απεργούσαν οι ναυτεργάτες στο λιμάνι του Πειραιά. Γιατί επιμελώς το απέκρυβαν ; Η εικόνα που έδειχναν τα αστικά ΜΜΕ, τα ειδησεογραφικά σχόλια των τηλεοράσεων και του γραπτού τύπου ήταν παραπλανητικά, τεχνητά και αποπροσανατολιστικά (κακή εικόνα στο εξωτερικό, ζημιά στο τουρισμό, οικονομική αιμορραγία, αήθεις απεργοί κ.α). Σ’ αυτήν την κατευθυνόμενη συμπαιγνία θα βρεις το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. Κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ, το ΛΑΟΣ που εχθρεύεται κάθε εργατικό λαϊκό αγώνα και κινητοποίηση αλλά και τον πρόεδρο του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ που μίλησε για αλλόφρων απεργούς.
Ο αγώνας των ναυτεργατών όχι μόνο δίκαιος είναι, αλλά πρέπει να γίνει υπόθεση του συνόλου της εργατικής τάξης, του λαού γενικότερα. Είναι αγώνας επιβίωσης για τους ναυτεργάτες ενάντια στην «Άρση του καμποτάζ», κοινοτικός κανονισμός 3577/92 που απελευθερώνει τις εσωτερικές θαλάσσιες συγκοινωνίες, καταδικάζει τους ναυτεργάτες να δουλεύουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις με μαύρη ανασφάλιστη εργασία, χωρίς ωράρια να ναυτολογούν οι εφοπλιστικές εταιρείες από δουλεμπορικά γραφεία εργαζόμενους από άλλες χώρες με πάρα πολύ χαμηλά ημερομίσθια χωρίς άλλες απαιτήσεις, θύματα και αυτοί της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου (εφοπλιστών), προσπερνώντας το γεγονός ότι το 1/3 των πληρωμάτων πρέπει να στελεχώνεται από Έλληνες ναυτεργάτες.
Ποια μπορεί και πρέπει να είναι η απάντηση των ναυτεργατών σε αυτή την επίθεση που τους καταδικάζει στην ανεργία και στην απόλυτη φτώχεια ; Όξυνση της ταξικής πάλης και του αγώνα για να μην περάσουν αυτά τα απάνθρωπα, βάρβαρα μέτρα. Προφανώς αυτή η αλήθεια δεν συμφέρει τους εγχώριους «βαρόνους» της «ενημέρωσης» που πλειοδοτούν υπέρ της τάξης που ανήκουν βλ. Αλαφούζο, εφοπλιστή που κατέχει το Σκαϊ, ο οποίος αγώνας των ναυτεργατών για την επιβίωσή τους είναι κόντρα στα ταξικά τους συμφέροντα. Αυτός είναι ο λόγος που συκοφαντούν όλους τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, λασπολογούν, λένε ψέματα και δημιουργούν τεχνητά, εκβιαστικά διλλήματα για να τρομοκρατούν το λαό. Φοβούνται τον ξεσηκωμό του, τον οργανωμένο και περιφρουρημένο αγώνα του που θα τους αμφισβητήσει πολιτικά και θα τους ανατρέψει σαν τάξη.
Για να καταπιεί ο Ελληνικός λαός το δηλητήριο των νέων βάρβαρων, αντιλαϊκών, αντιδραστικών μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη συναίνεση της Ν.Δ και του ΛΑΟΣ καταφεύγουν σε αισχρά ψέματα που τη πρωτοκαθεδρία και εδώ έχουν τα αστικά ΜΜΕ και δημοσιολόγοι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Υποστηρίζουν ότι πήραν αυτά τα μέτρα για να σώσουν την πατρίδα από τη χρεοκοπία. Οι πολιτικοί της αστικής τάξης δεν τολμούν να πουν ανοιχτά, γιατί αυτό κάνουν, ότι τα φονικά αυτά μέτρα τα πήραν για τη διάσωση του Ελληνικού καπιταλισμού, ο οποίος περιδίνεται από βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Η σημερινή κρίση ούτε γενική, ούτε αφηρημένη είναι. Είναι κρίση καπιταλιστική. Είναι κρίση του τρόπου παραγωγής, που στηρίζεται στη ταξική εκμετάλλευση εκατομμύριων παραγωγών του πλούτου, εργατών από μια χούφτα κεφαλαιοκρατών ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής που έχουν παρασιτικό ρόλο στη παραγωγική διαδικασία και ζούνε από τη κλοπή της υπεραξίας που παράγουν οι εργάτες. Οι θυσίες των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων που επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό δεν γίνονται για τη σωτηρία της πατρίδας για τη διάσωση των κεφαλαιοκρατών.
Όσο για τα μέτρα είναι προαποφασισμένα από δεκαετίες τώρα. Μια ματιά να ρίξει κανείς στις εκθέσεις της τράπεζας της Ελλάδας την τελευταία εικοσαετία, ή στα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δει κανείς ότι περιγράφονται ένα προς ένα, για να αποδειχτεί ότι ήταν καιρό προετοιμασμένοι για το έγκλημα.
Είναι προφανές ότι η φονική αυτή καταιγίδα που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις της εκμετάλλευσης δεν πρέπει να περάσει. Είναι θέμα επιβίωσης του Ελληνικού λαού, είναι θέμα αξιοπρέπειας, είναι θέμα πατριωτικού καθήκοντος, έτσι όπως εννοούν η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα το πατριωτικό καθήκον και όχι οι παρείσακτοι κηφήνες, σφετεριστές του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου που είναι η αστική τάξη, η πλουτοκρατία.
Οι τελευταίοι μεγαλειώδεις εργατικοί, λαϊκοί αγώνες που ξεδιπλώθηκαν και κλιμακώνονται είναι ότι πιο ελπιδοφόρο για τον Ελληνικό λαό. Η κλιμάκωσή τους και η έντασή τους πρέπει να οξυνθούν κόντρα στα εμπόδια που βάζει η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ με τα προβοκάτσια που στήνουν όπως το δήθεν κάψιμο της Βουλής από απεργούς – διαδηλωτές ή τραπεζών που δυστυχώς στην απεργία στις 5 Μάη είχαμε και το τραγικό γεγονός τριών νεκρών εργαζομένων στη τράπεζα ομίλου MARFIN – Βγενόπουλου. Οι ταξικοί αγώνες είναι οργανωμένοι, περιφρουρημένοι, έχουν πολιτικό περιεχόμενο και δεν έχουν καμία σχέση με τα τυφλά χτυπήματα, την αδιέξοδη βία, τα σπασίματα, τις κοκτέιλ μολότοφ. Οι ταξικοί αγώνες σφυρηλατούνται στους χώρους δουλειάς όπου συγκρούεσαι με τη μεγαλοεργοδοσία, σφυρηλατούνται στις συνοικίες, στα χωριά, στο χωράφι, στο μικρομάγαζο, στα πανεπιστήμια, στις σχολές και στα σχολεία. Είναι πολιτικοκοινωνικό κίνημα προοπτικής που παλεύει για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων από την πολιτικοϊδεολογική πολιτική των αστικών κομμάτων και παλεύουν για τη φθορά τους, την πολιτική και ιδεολογική ήττα τους και προετοιμάζει το κίνημα για την αντεπίθεση με στόχο την εξουσία. Μια εξουσία όμως που δεν θα έχει καμιά σχέση με την εξουσία των αστών όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, γιατί η λαϊκή εξουσία θα εφαρμόσει λαϊκή οικονομία, θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, εκεί που δεν θα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση θα εφαρμόσει παραγωγικό συνεταιρισμό, θα αλλάξει την οργάνωση της οικονομίας και τον σκοπό της παραγωγής όπου κριτήριο θα αποτελεί η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών. Θα εφαρμόσει τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο όπου μέσα από ένα πανεθνικό σχέδιο οργάνωσης και κατανομής των παραγωγικών δυνάμεων θα βάλει σε κίνηση το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού.
Αυτή τη προοπτική φοβούνται και πολεμούν με λύσσα οι αστοί και τα πληρωμένα φερέφωνά τους, αυτή η προοπτική σήμερα έρχεται στην επικαιρότητα ως ανάγκη κοινωνικής ευημερίας και εξέλιξης. Σε αυτή τη κατεύθυνση οι κομμουνιστές θα συνεχίσουν το επόμενο διάστημα ακόμη πιο δυνατά κόντρα στη μεγάλη εργοδοσία και τους πληρωμένους κονδυλοφόρους τους που έχουν λυσσάξει και βγάζουν αφρούς από το στόμα τους για τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σύσσωμη κατασυκοφάντηση από τον αστικό τύπο και διαφόρων τηλεοπτικών εκπομπών από εντεταλμένους δημοσιολόγους τύπου Μανδραβέλη (ΣΚΑΙ) για τον ηρωικό αγώνα των ναυτεργατών στο λιμάνι του Πειραιά και την ανταπόκριση αλληλεγγύης που είχε από φοιτητές, εργαζόμενους της ξηράς και κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου. Συμβολή σε αυτή τη κατεύθυνση είχαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές.
Τι είναι αυτό όμως που ενόχλησε την αστική τάξη της χώρας μας και τους διάφορους βαστάζους της ; Γιατί επιτέθηκαν με μένος στους απεργούς ναυτεργάτες, στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ ;
Η μονόπλευρη ενημέρωση των αστικών ΜΜΕ από ελάχιστα εως καθόλου δεν ανέφεραν γιατί απεργούσαν οι ναυτεργάτες στο λιμάνι του Πειραιά. Γιατί επιμελώς το απέκρυβαν ; Η εικόνα που έδειχναν τα αστικά ΜΜΕ, τα ειδησεογραφικά σχόλια των τηλεοράσεων και του γραπτού τύπου ήταν παραπλανητικά, τεχνητά και αποπροσανατολιστικά (κακή εικόνα στο εξωτερικό, ζημιά στο τουρισμό, οικονομική αιμορραγία, αήθεις απεργοί κ.α). Σ’ αυτήν την κατευθυνόμενη συμπαιγνία θα βρεις το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. Κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ, το ΛΑΟΣ που εχθρεύεται κάθε εργατικό λαϊκό αγώνα και κινητοποίηση αλλά και τον πρόεδρο του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ που μίλησε για αλλόφρων απεργούς.
Ο αγώνας των ναυτεργατών όχι μόνο δίκαιος είναι, αλλά πρέπει να γίνει υπόθεση του συνόλου της εργατικής τάξης, του λαού γενικότερα. Είναι αγώνας επιβίωσης για τους ναυτεργάτες ενάντια στην «Άρση του καμποτάζ», κοινοτικός κανονισμός 3577/92 που απελευθερώνει τις εσωτερικές θαλάσσιες συγκοινωνίες, καταδικάζει τους ναυτεργάτες να δουλεύουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις με μαύρη ανασφάλιστη εργασία, χωρίς ωράρια να ναυτολογούν οι εφοπλιστικές εταιρείες από δουλεμπορικά γραφεία εργαζόμενους από άλλες χώρες με πάρα πολύ χαμηλά ημερομίσθια χωρίς άλλες απαιτήσεις, θύματα και αυτοί της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου (εφοπλιστών), προσπερνώντας το γεγονός ότι το 1/3 των πληρωμάτων πρέπει να στελεχώνεται από Έλληνες ναυτεργάτες.
Ποια μπορεί και πρέπει να είναι η απάντηση των ναυτεργατών σε αυτή την επίθεση που τους καταδικάζει στην ανεργία και στην απόλυτη φτώχεια ; Όξυνση της ταξικής πάλης και του αγώνα για να μην περάσουν αυτά τα απάνθρωπα, βάρβαρα μέτρα. Προφανώς αυτή η αλήθεια δεν συμφέρει τους εγχώριους «βαρόνους» της «ενημέρωσης» που πλειοδοτούν υπέρ της τάξης που ανήκουν βλ. Αλαφούζο, εφοπλιστή που κατέχει το Σκαϊ, ο οποίος αγώνας των ναυτεργατών για την επιβίωσή τους είναι κόντρα στα ταξικά τους συμφέροντα. Αυτός είναι ο λόγος που συκοφαντούν όλους τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, λασπολογούν, λένε ψέματα και δημιουργούν τεχνητά, εκβιαστικά διλλήματα για να τρομοκρατούν το λαό. Φοβούνται τον ξεσηκωμό του, τον οργανωμένο και περιφρουρημένο αγώνα του που θα τους αμφισβητήσει πολιτικά και θα τους ανατρέψει σαν τάξη.
Για να καταπιεί ο Ελληνικός λαός το δηλητήριο των νέων βάρβαρων, αντιλαϊκών, αντιδραστικών μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με τη συναίνεση της Ν.Δ και του ΛΑΟΣ καταφεύγουν σε αισχρά ψέματα που τη πρωτοκαθεδρία και εδώ έχουν τα αστικά ΜΜΕ και δημοσιολόγοι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Υποστηρίζουν ότι πήραν αυτά τα μέτρα για να σώσουν την πατρίδα από τη χρεοκοπία. Οι πολιτικοί της αστικής τάξης δεν τολμούν να πουν ανοιχτά, γιατί αυτό κάνουν, ότι τα φονικά αυτά μέτρα τα πήραν για τη διάσωση του Ελληνικού καπιταλισμού, ο οποίος περιδίνεται από βαθιά και παρατεταμένη κρίση. Η σημερινή κρίση ούτε γενική, ούτε αφηρημένη είναι. Είναι κρίση καπιταλιστική. Είναι κρίση του τρόπου παραγωγής, που στηρίζεται στη ταξική εκμετάλλευση εκατομμύριων παραγωγών του πλούτου, εργατών από μια χούφτα κεφαλαιοκρατών ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής που έχουν παρασιτικό ρόλο στη παραγωγική διαδικασία και ζούνε από τη κλοπή της υπεραξίας που παράγουν οι εργάτες. Οι θυσίες των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων που επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό δεν γίνονται για τη σωτηρία της πατρίδας για τη διάσωση των κεφαλαιοκρατών.
Όσο για τα μέτρα είναι προαποφασισμένα από δεκαετίες τώρα. Μια ματιά να ρίξει κανείς στις εκθέσεις της τράπεζας της Ελλάδας την τελευταία εικοσαετία, ή στα κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα δει κανείς ότι περιγράφονται ένα προς ένα, για να αποδειχτεί ότι ήταν καιρό προετοιμασμένοι για το έγκλημα.
Είναι προφανές ότι η φονική αυτή καταιγίδα που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις της εκμετάλλευσης δεν πρέπει να περάσει. Είναι θέμα επιβίωσης του Ελληνικού λαού, είναι θέμα αξιοπρέπειας, είναι θέμα πατριωτικού καθήκοντος, έτσι όπως εννοούν η εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα το πατριωτικό καθήκον και όχι οι παρείσακτοι κηφήνες, σφετεριστές του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου που είναι η αστική τάξη, η πλουτοκρατία.
Οι τελευταίοι μεγαλειώδεις εργατικοί, λαϊκοί αγώνες που ξεδιπλώθηκαν και κλιμακώνονται είναι ότι πιο ελπιδοφόρο για τον Ελληνικό λαό. Η κλιμάκωσή τους και η έντασή τους πρέπει να οξυνθούν κόντρα στα εμπόδια που βάζει η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό ΠΑΣΟΚ,ΝΔ,ΛΑΟΣ με τα προβοκάτσια που στήνουν όπως το δήθεν κάψιμο της Βουλής από απεργούς – διαδηλωτές ή τραπεζών που δυστυχώς στην απεργία στις 5 Μάη είχαμε και το τραγικό γεγονός τριών νεκρών εργαζομένων στη τράπεζα ομίλου MARFIN – Βγενόπουλου. Οι ταξικοί αγώνες είναι οργανωμένοι, περιφρουρημένοι, έχουν πολιτικό περιεχόμενο και δεν έχουν καμία σχέση με τα τυφλά χτυπήματα, την αδιέξοδη βία, τα σπασίματα, τις κοκτέιλ μολότοφ. Οι ταξικοί αγώνες σφυρηλατούνται στους χώρους δουλειάς όπου συγκρούεσαι με τη μεγαλοεργοδοσία, σφυρηλατούνται στις συνοικίες, στα χωριά, στο χωράφι, στο μικρομάγαζο, στα πανεπιστήμια, στις σχολές και στα σχολεία. Είναι πολιτικοκοινωνικό κίνημα προοπτικής που παλεύει για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων από την πολιτικοϊδεολογική πολιτική των αστικών κομμάτων και παλεύουν για τη φθορά τους, την πολιτική και ιδεολογική ήττα τους και προετοιμάζει το κίνημα για την αντεπίθεση με στόχο την εξουσία. Μια εξουσία όμως που δεν θα έχει καμιά σχέση με την εξουσία των αστών όπως τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, γιατί η λαϊκή εξουσία θα εφαρμόσει λαϊκή οικονομία, θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, εκεί που δεν θα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση θα εφαρμόσει παραγωγικό συνεταιρισμό, θα αλλάξει την οργάνωση της οικονομίας και τον σκοπό της παραγωγής όπου κριτήριο θα αποτελεί η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη μιας χούφτας καπιταλιστών. Θα εφαρμόσει τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο όπου μέσα από ένα πανεθνικό σχέδιο οργάνωσης και κατανομής των παραγωγικών δυνάμεων θα βάλει σε κίνηση το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού.
Αυτή τη προοπτική φοβούνται και πολεμούν με λύσσα οι αστοί και τα πληρωμένα φερέφωνά τους, αυτή η προοπτική σήμερα έρχεται στην επικαιρότητα ως ανάγκη κοινωνικής ευημερίας και εξέλιξης. Σε αυτή τη κατεύθυνση οι κομμουνιστές θα συνεχίσουν το επόμενο διάστημα ακόμη πιο δυνατά κόντρα στη μεγάλη εργοδοσία και τους πληρωμένους κονδυλοφόρους τους που έχουν λυσσάξει και βγάζουν αφρούς από το στόμα τους για τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου