Θλιβερή η αποτίμηση του έργου του ΠΑΣΟΚ

Καθώς συμπληρώνεται ένας χρόνος με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, η συνολική αποτίμηση για τη χώρα είναι, χωρίς υπερβολή, θλιβερή.  Πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου ο κ. Παπανδρέου προσπάθησε, με κάθε τρόπο, να έλθει στην εξουσία. Κατηγορούσε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για κάθε μεταρρύθμιση που προωθούσε. Έταζε στους πάντες τα πάντα. Δεν δίσταζε, ακόμη και όταν η κρίση κτυπούσε την πόρτα της Ελληνικής οικονομίας με τρόπο απειλητικό, να βεβαιώνει ότι «λεφτά υπάρχουν». Και, άρα, να τα μοιράσει. Με την παραδοσιακή αμετροέπεια, που εξέθρεψε η παράταξή του σε όλο το διάστημα της μεταπολίτευσης, υποσχόταν ότι θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε «Δανία του νότου» και άλλα παρόμοια μεγαλόστομα.

Οι πολίτες πείστηκαν από τη ρητορεία του ΠΑΣΟΚ και του έδωσαν μια ευρεία νίκη στις εκλογές.
Αναλαμβάνοντας τα ηνία της χώρας, οι νέοι κυβερνώντες για μήνες συνέχιζαν να σκέφτονται και να λειτουργούν στην ατμόσφαιρα που είχαν καλλιεργήσει κατά την προεκλογική περίοδο:
- ασύστολη υποσχεσιολογία,
- επικοινωνιακά τερτίπια,
- πυροτεχνήματα τύπου «opengov» και, κυρίως,
- αμαύρωση της κατάστασης της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στο εξωτερικό, χωρίς να αναλογίζονται το κακό που προκαλούσαν στη χώρα.
Η ανεύθυνη στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, στις συγκεκριμένες συνθήκες, είχε τελικά τραγική κατάληξη για την οικονομία. Το πρόβλημα ελλειμμάτων και χρέους μεταβλήθηκε σταδιακά σε κρίση δανεισμού. Τα περιβόητα spreads εκτινάχθηκαν από τις 130 μονάδες βάσης τον Οκτώβριο του 2009 στις 400 τον Ιανουάριο του 2010. Η χώρα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο.
Και όλο αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση…
- αδρανούσε να πάρει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία που θα απέτρεπε τα χειρότερα, που θα έδινε την αναπτυξιακή ανάσα που τόσο χρειαζόταν η χώρα
- κώφευε στις προτροπές της Νέας Δημοκρατίας για μέτρα αναγκαία για να ξεφύγουμε από τον κλοιό που περιέσφιγγε την Ελληνική οικονομία
- δεν εκτίμησε τη συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, σε πολιτικές ανάκαμψης
- αμέλησε, κατά περίεργο τρόπο, να δανειστεί από τις αγορές, όταν ήταν ακόμη δυνατός αυτός ο δανεισμός
Τελικά, οδήγησαν τη χώρα, «μοιραίοι και άβουλοι», στη λύση του Μνημονίου, της επιτροπείας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ε.Ε. και της Ε.Κ.Τ.
Έτσι μπήκαμε στη δεύτερη φάση της πασοκικής διακυβέρνησης: σε αυτή ενός ιδιότυπου «σοσιαλιστικού νεοφιλελευθερισμού». Με κύρια χαρακτηριστικά την αναλγησία απέναντι στις ανάγκες της κοινωνίας, την φοροεισπρακτική λογική των μέτρων, τον υποβιβασμό της Ελληνικής κυβέρνησης σε διεκπεραιώτρια των εντολών της Τρόικας.
Τα έσοδα, λόγω της πτώσης της κατανάλωσης και της γενικής ύφεσης, υπολείπονται σημαντικά του στόχου.
Έτσι, με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότεροι, ακόμη και στελέχη του ΔΝΤ, εκφράζουν τις αμφιβολίες τους για την επιτυχία του προγράμματος"
Η Ελληνική κοινωνία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο σε γενική κατάθλιψη. Η απουσία ελπίδας για το αύριο είναι εμφανής σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, αλλά και σε όσους ζουν μέσα στον κόσμο.
Αυτή την απαισιοδοξία και την έλλειψη οράματος ήλθε να καλύψει η «στρατηγική ελπίδας για την έξοδο από την κρίση», που παρουσίασε ο Αντώνης Σαμαράς. Ένα σχέδιο λεπτομερές και τεκμηριωμένο, που στοχεύει στην υπέρβαση της κρίσης με την αντιμετώπιση, όχι μόνον των διαρθρωτικών ελλειμμάτων, αλλά και της ύφεσης. Μια πολιτική που, εφόσον εφαρμοστεί έγκαιρα, μπορεί να δώσει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να σταθεί μόνη της στα πόδια της. Ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει το σωστό μείγμα πολιτικής, που μπορεί να δώσει ανάπτυξη στον τόπο, έτσι ώστε οι θυσίες της κοινωνίας να μην πάνε χαμένες.
Εντούτοις, ο πρωθυπουργός και τα κυβερνητικά στελέχη αδυνατούν να δουν την πραγματικότητα, καθώς εμφανίζονται να δίνουν προτεραιότητα στους ανέξοδους επαίνους διεθνών παραγόντων και όχι στη κοινωνική συναίνεση.

Γραφείο Τύπου ΝΟΔΕ ΠΙΕΡΙΑΣ